Prelegenci

Prof. Anthony Bateman

Jest konsultantem Centrum Anny Freud w Londynie; Profesor wizytujący University College w Londynie; Honorowy profesor psychoterapii Uniwersytetu w Kopenhadze.

 Opracował terapię opartą na mentalizacji dla zaburzeń osobowości typu borderline, był członkiem grupy ekspertów NICE ds. wytycznych dotyczących leczenia zaburzeń osobowości typu borderline w Wielkiej Brytanii i był przewodniczącym Krajowej Grupy ds. Rozwoju Wytycznych ds. Zaburzeń Odżywiania. W latach 2012-2015 był prezesem Europejskiego Towarzystwa Badań nad Zaburzeniami Osobowości (ESSPD).

 W 2012 roku otrzymał nagrodę dla starszego naukowca od Brytyjskiej i Irlandzkiej Grupy ds. Badań nad Zaburzeniami Osobowości (BIGSPD); w 2015 r. otrzymał doroczną nagrodę za osiągnięcia w dziedzinie ciężkich zaburzeń osobowości przyznana przez BPDRC w USA; a w 2023 roku otrzymał nagrodę John G Gunderson Distinguished Career Contribution Award od Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Zaburzeniami Osobowości (ISSPD).

Jest autorem 16 książek i ponad 150 recenzowanych artykułów naukowych na temat zaburzeń osobowości i zastosowania psychoterapii w praktyce psychiatrycznej.

Prof. Clara Mucci 

Profesorka na Wydziale Psychologii Uniwersytetu w Bergamo, gdzie pełniła również funkcję profesora Literatury Angielskiej i Dramatu Szekspirowskiego.

Jest członkinią wielu towarzystw naukowych m.in. SIPP (Włoskie Towarzystwo Psychoanalityczne) I APA (Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, Sekcja Psychoanalityczna).

Prowadzi praktykę prywatną w Mediolanie.

Jest autorką wielu monografii dotyczących psychoanalizy i twórczości Szekspira.

W zakresie psychoanalizy jej najważniejszymi publikacjami są: Beyond Individual and Collective Trauma (Karnac, 2013; Routledge, 2017), Borderline Bodies: Affect Regulation Therapy for Personality Disorders (Norton, 2018) oraz Resilience and Survival. Understanding and Healing Intergenerational Trauma. London, Confer, 2022.

Jest również współredaktorką, wraz z G. Craparo Unrepressed Unconscious, Implicit memory and Clinical Work (Karnac, 2017).

Clara Mucci wykłada gościnnie w wielu miejscach na świecie  m.in na Columbia University. Współpracowała z Instytutem Leczenia Zaburzeń Osobowości w Nowym Yorku, prowadzonym przez Otto Kerberga.

Jest również certyfikowaną psychoterapetką EMDR.

 Obecnie, poza działalnością akademicką jest superwizorką w wielu programach szkoleniowych z zakresu psychoterapii i psychoanalizy we Włoszech, w Anglii oraz w Stanach Zjednoczonych..

Dr Chloe Campbell

Kieruje Katedrą Psychoanalizy na Uniwesytecie Londyńskim (UCL). Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na mentalizacji, zaufaniu epistemicznym i teorii przywiązania. W ostatnim czasie stworzyła ona i przebadała nowatorskie narzędzie do badania zaufania epistemicznego  – Epistemic Trust, Mistrust and Credulity Scale. Jest redactor prowadzącą serii wydawniczej  Anna Freud National Centre for Children and Families (AFNCCF), tzw. Best Practice Series.

Pracuje terapeutycznie z dziećmi i młodzieżą w AFNCCF.

Dr Pascal Vrticka

Jest neurobiologiem społecznym i profesorem nadzwyczajnym psychologii (University of Essex, Wielka Brytania).

Pionier w nowym obszarze badań nad neurobiologicznymi podstawami ludzkiego przywiązania – społecznej neuronauce ludzkiego przywiązania (SoNeAt). Obejmuje to opis pierwszych funkcjonalnych neuroanatomicznych modeli ludzkiego przywiązania dla zorganizowanego przywiązania (tj. bezpiecznego, niepewnego-unikającego i niepewnego-lękowego; NAMA) i jego rozszerzenie z bardziej klinicznej perspektywy z uwzględnieniem zakłóceń przywiązania (tj. wczesnych przeciwności losu i traumy) oraz dezorganizacji przywiązania (NAMDA).

Jako członek stowarzyszony zarządu Towarzystwa Badań nad Emocjami i Przywiązaniem (SEAS) oraz przewodniczący Rady Koordynacyjnej Grupy Badawczej ds. Neuronauki Społecznej o Ludzkim Przywiązywaniu (SIRG SoNeAt) w ramach SEAS, aktywnie działa na rzecz wyjaśnienia obecnych nieporozumień i powszechnego zamieszania na temat teorii przywiązania i badania – na przykład jego internetowe serie pytań i odpowiedzi na temat przywiązania, nauki o przywiązaniu i obalania mitów o przywiązaniu.

Zofia Milska-Wrzosińska

Psycholog, psychoterapeutka, superwizorka certyfikowana przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne.

Współzałożycielka i szefowa Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie, najstarszego w Polsce prywatnego ośrodka szkolącego psychoterapeutów.

Absolwentka Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Od lat uczy  psychoterapeutów i tworzy nowatorskie programy szkoleniowe w obszarze psychoterapii psychodynamicznej.

Jet autorką publikacji dotyczących psychoterapii i od lat aktywną uczestniczką działań na rzecz zawodu psychoterapeuty w Polsce.

Członkini wielu polskich i międzynarodowych towarzystw naukowych.

Dr Anna Buchheim

Niemiecka psycholog, psychoanalityczka i wykładowca uniwersytecki.

Anna Buchheim studiowała socjologię na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium w latach 1987–1988 . W 1988 roku przeniosła się na Uniwersytet w Ratyzbonie i rozpoczęła studia z zakresu psychologii ze specjalizacją psychologia kliniczna, które ukończyła dyplomem w 1994 roku. W 2000 roku obroniła doktorat na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu  Dzięki habilitacji w 2008 roku otrzymała nagrodę Venia Legendi w dziedzinie medycyny psychosomatycznej, psychoterapii i psychologii medycznej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Ulm. 

 Od 2007 roku kieruje Katedrą Psychologii Klinicznej na Uniwersytecie w Innsbrucku i jest tam dziekanem Wydziału Nauk o Sporcie i Psychologii. Jej badania koncentrują się na psychoanalizie, badaniach klinicznych nad przywiązaniem , psychoterapii i badaniach profilaktycznych, a także na powiązaniach z neuronauką. 

Ukończyła szkolenie psychoanalityczne w latach 1996-2004 i jest członkiem Niemieckiego Towarzystwa Psychoanalitycznego (DPV). Od 2016 roku jest członkiem Naukowej Rady Doradczej Tygodni Psychoterapii w Lindau.  Wykłada także jako profesor wizytujący na Międzynarodowym Uniwersytecie Psychoanalitycznym w Berlinie.

Dr hab. Marcin Rzeszutek

Profesor na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Autor wielu prac naukowych dotyczących długotrwałych następstw doświadczenia różnego rodzaju zdarzeń traumatycznych w różnych momentach życia: od traumy utraty, przez traumę transgeneracyjną aż po traumę zmagania się ze śmiertelną chorobą somatyczną. Jako że pracuje również klinicznie jako psychoterapeuta Gestalt („Ośrodek JA” w Warszawie) interesują go również zagadnienia zdrowia psychicznego wśród psychoterapeutów.

Niedawno ukończył wielki międzynarodowy projekt dotyczący wypalenia zawodowego oraz dobrostanu wśród psychoterapeutów w 12 krajach Europy w czasie pandemii Covid-19.

Prywatnie wielki fan kina (m.in. Martin Scorsese, Wim Wenders, Jim Jarmusch, Bracia Coen, Lar von Trier, Wong Kar-Wai, Sofia Coppola; Wojciech Has, Marek Koterski), literatury (Michel Houellebecq) oraz sportu (piłka nożna, bieganie, fitness).

Prof. dr hab.

Maria Beisert

Prawnik, psycholog, seksuolog, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Jest Kierownikiem Pracowni Seksuologii Klinicznej i Społecznej Instytutu Psychologii UAM w Poznaniu i Podyplomowego Studium Pomocy Psychologicznej w Dziedzinie Seksuologii działającego przy Instytucie Psychologii UAM.

Członek zarządu Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego i członek Europejskiego Towarzystwa Psychologii Zdrowia.

Dr hab. Maciej Pilecki

Dr hab. n. med., specjalista psychiatra, specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży, specjalista psychoterapii dzieci i młodzieży, lider grup Balinta STB, psychoterapeuta i superwizor PTP, kierownik Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży UJ CM, kierownik Oddziału Klinicznego Psychiatrii Dorosłych, Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie, konsultant wojewódzki w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży.

Wychowanek i wieloletni pracownik krakowskiej Katedry Psychiatrii.

Autor kilkudziesięciu publikacji, rozdziałów w książkach, podręcznikach i monografiach z zakresu psychiatrii wieku rozwojowego, psychoterapii, terapii rodzin, zaburzeń odżywiania się.

Prof. dr hab.

Katarzyna Schier

Polska psycholożka, profesor, doktor habilitowana, wieloletnia pracowniczka naukowa Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członkini Katedry Psychologii Klinicznej Dziecka i Rodziny. Zajmuje się zaburzeniami psychosomatycznymi, problematyką Ja cielesnego i obrazu własnego ciała oraz ukrytymi formami przemocy w rodzinie.

Studia wyższe ukończyła w 1983 na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego i z tą uczelnią związała swoją karierę.

W 1997 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie psychologii ze specjalnością psychologia kliniczna dziecka. Promotorem pracy doktorskiej była Marina Zalewska.

Na tym samym wydziale w 2005 uzyskała stopień doktora habilitowanego za rozprawę pt. Bez tchu i bez słowa. Więź psychiczna i regulacja emocji u osób chorych na astmę oskrzelową.

Od 2007 została profesor nadzwyczajną na Wydziale Psychologii UW. W 2014 uzyskała tytuł profesora, a w 2016 mianowanie na stanowisko profesor zwyczajnej Uniwersytetu Warszawskiego.

Współpracuje z Niemieckim Towarzystwem Psychoanalitycznym (DPV) i Międzynarodowym Towarzystwem Psychoanalitycznym (IPA). W 2000 była zaproszonym profesorem (visiting professor) na Wydziale Psychologii Uniwersytetu w Wiedniu, a w 2009 na Wydziale Medycznym Uniwersytetu w Moguncji.

Dr Sebastian Simonsen

Dyrektor naukowy i praktyk kliniczny w Centrum Psychoterapii Stolpegaard, Mental Health Services w Kopenhadze. Jest także profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie w Kopenhadze.

Jako naukowiec-praktyk specjalizuje się w zaburzeniach osobowości, ze szczególnym naciskiem na postępowanie kliniczne, planowanie leczenia, psychoterapię, psychopatologię, mentalizację, poznanie społeczne i unikanie interpersonalne.

Był członkiem grupy roboczej odpowiedzialnej za duńskie krajowe wytyczne dotyczące BPD i opublikował artykuł przeglądowy na temat wytycznych europejskich. Na arenie międzynarodowej przyczynił się do rozpowszechnienia nowych wymiarowych modeli zaburzeń osobowości oraz terapii opartej na mentalizacji (MBT). Jest także byłym członkiem zarządu Europejskiego Towarzystwa Badań nad Zaburzeniami Osobowości (ESSPD).

György Gergely

Ukończył studia magisterskie z psychologii na University College London i Columbia University, gdzie uzyskał doktorat z psycholingwistyki eksperymentalnej. Później ukończył również kliniczny program szkoleniowy dla absolwentów na Uniwersytecie HIETE w Budapeszcie w zakresie klinicznej psychologii dziecięcej, uzyskując tytuł Wykwalifikowanego Klinicznego Psychologa Dziecięcego w 1977 roku.

Jego główne zainteresowania badawcze to: rozwój społeczny i poznawczy oraz uczenie się kulturowe w okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcym, rozumienie działania, teoria umysłu i psychopatologia rozwojowa.

Opublikował książki i artykuły w trzech szerokich obszarach badań i teorii: kognitywistyki, rozwoju poznawczego i społeczno-emocjonalnego oraz klinicznej i psychoanalitycznej teorii rozwoju oraz psychopatologii rozwojowej.

.